Stelara. Postać: inf. [konc. do przyg. roztw.] K51.1 - Wrzodziejące (przewlekłe) zapalenie jelita krętego i grubego. Kody jednostek chorobowych według Międzynarodowej Klasyfikacja Chorób ICD-10. Lek. Marcin Rutkowski Endokrynologia , Gdańsk. 60 poziom zaufania. CRP może byc podwyższone w obu tych chorobach. rozpoznanie stawiane jest po biopsji jelita w trakcie kolonoskopii. We krwi można oznaczyc p/ciała ANCA (w colitis) i ASCA (w Crohnie). Objawami tych chorób są np. biegunki z domieszka krwi śluzu i ropy, bóle brzucha, anemia. Często diagnozowane są nieswoiste zapalenia jelit (choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego) – przewlekłe choroby zapalne przewodu pokarmowego, objawiające się bólami w podbrzuszu, zmianą rytmu wypróżnień, obecnością krwi w stolcu, wyniszczeniem, niedoborami pokarmowymi. Dowiedziono, że nowotwór ten częściej atakuje osoby chorujące na wrzodziejące zapalenie jelita grubego i chorobę Leśniowskiego-Crohna. Są także dowody na genetyczną skłonność do raka okrężnicy. Dzieje się tak za sprawą przypadkowych mutacji w niektórych genach nabłonka gruczołowego. Naruszenie funkcji motorycznej jelita, ciągły ból i wzdęcia w jamie brzusznej, pogorszenie ogólnego samopoczucia z niską wydajnością i drażliwością, nietolerancja niektórych produktów, najczęściej nabiał, kapusta lub brązowy chleb - wszystko to odzwierciedla przewlekłe zapalenie jelita grubego. Симптомы, лечение Przewlekłe lub epizodyczne zapalenie jelita grubego u psów (Źródło zdjęcia: jarun011 / Getty Images) Jeśli objawy zapalenia jelita grubego u Twojego psa utrzymują się przez ponad miesiąc, lekarz weterynarii przeprowadzi testy w celu ustalenia przyczyny. . Skip to content Przewlekłe zapalenie jelit Przewlekłe zapalenie jelit Przewlekłe zapalenie jelit to grono schorzeń, których wspólnym mianownikiem jest długotrwale utrzymujący się stan zapalny w obrębie jelita cienkiego i/lub jelita grubego, czemu nierzadko towarzyszą okresy remisji i zaostrzeń. Charakterystycznym objawem są biegunki oraz ból brzucha. Diagnostyką i leczeniem zajmuje się lekarz gastroenterolog. Przewlekłe zapalenie jelit – przyczyny Najczęściej bezpośrednią przyczyną przewlekłego zapalenia jelit są infekcje bakteryjne (np. spowodowane jadem kiełbasianym czy Salmonellą), rzadziej wirusowe, pasożytnicze czy grzybicze. Współcześnie na każdym kroku spotkać można warzywa i owoce zawierające pewne ilości pestycydów – także ich częste spożywanie może doprowadzić do zatrucia chemikaliami i w konsekwencji do rozwoju przewlekłego zapalenia jelit. Wśród możliwych przyczyn znajdują się również metale ciężkie, niektóre leki i używki. Szczególnie narażone są osoby z chorobami przewlekłymi, zwłaszcza dotyczącymi układu pokarmowego. Są to głównie: zespół jelita drażliwego, zespół jelita nieszczelnego, choroba Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Poważnym czynnikiem ryzyka jest nieodpowiednia dieta i błędny, niezdrowy styl życia, jak również znaczne spadki odporności, np. związane z zaburzeniem mikroflory jelitowej, chemioterapią, długotrwałą antybiotykoterapią lub AIDS. Przewlekłe zapalenie jelit – objawy Główną manifestacją przewlekłego zapalenia jelit, zwykle bez względu na jego podstawową przyczynę, są biegunki. Wraz z nimi pojawiają się dolegliwości bólowe brzucha, które w zależności od zajętego odcinka jelit mogą być miejscowe lub bardziej rozlane. Objawami towarzyszącymi są ponadto zazwyczaj: nudności; wymioty; utrata apetytu; stan podgorączkowy; stopniowy i postępujący spadek masy ciała bez konkretnej przyczyny; problemy z wypróżnianiem się, nieregularny rytm wypróżnień; osłabienie i przewlekłe zmęczenie. Powyższe objawy są jednak uzależnione od przyczyny przewlekłego zapalenia jelit. Przewlekłe zapalenie jelit – diagnostyka Aby móc rozpocząć skuteczne leczenie zapalenia jelit o charakterze przewlekłym w pierwszej kolejności należy zdiagnozować jego przyczynę. W tym celu wykonuje się badania krwi, badania moczu oraz gastroskopię i kolonoskopię. Wyniki tych badań dają stosunkowo jasny obraz stanu zdrowia pacjenta. Podczas badań endoskopowych pobiera się wycinek błony śluzowej jelit i żołądka, między innymi po to, aby określić złośliwość zaobserwowanych zmian czy stwierdzić obecność patogennych bakterii. Lekarz może podjąć decyzję o wykonaniu USG jamy brzusznej. Jeśli istnieje podejrzenie nieszczelności jelit należy zbadać poziom zonuliny w organizmie, zaś gdy podejrzewa się alergie pokarmowe, podstawą są testy alergiczne. Leczenie Leczenie przewlekłego zapalenia jelit zależy od jego przyczyny. W przypadku zakażeń bakteryjnych podejmuje się antybiotykoterapię, jest to jednak kwestia kontrowersyjna. Antybiotyki niszczą bowiem patogenne bakterie, jednak wraz ze sporą częścią pozytywnej mikroflory jelit, ponieważ nie posiadają zdolności działania wybiórczego. Efektem będzie wyleczenie infekcji, ale i znaczny spadek zdrowia jelit, co z kolei może przełożyć się na złe samopoczucie, problemy trawienne i spadek odporności. Z tego względu zaleca się bardzo dobre probiotyki, które należy stosować przed, w trakcie i po antybiotykoterapii. Probiotyki należy włączyć do codziennej diety bez względu na pozostałe metody lecznicze czy przyczyny dolegliwości. Ich działanie zawsze będzie korzystne. Zobacz również: Probiotyk przy antybiotyku. Dodatkowo w przypadku przewlekłego zapalenia jelit ważna jest zdrowa, lekkostrawna dieta, która nie obciąży nadmiernie układu pokarmowego. Jeśli pacjent wykazuje alergie pokarmowe, należy usunąć z niej wszelkie alergeny. Wysokie nawodnienie organizmu uchroni przed odwodnieniem się, szczególnie przy biegunkach i wymiotach. Jednocześnie należy zadbać o stałe uzupełnianie elektrolitów, czego można dokonać np. pijąc wodę z dodatkiem kilku ziaren soli kłodawskiej. Mając na uwadze fakt, że wszelkie dolegliwości jelitowe nasilają się przy braku snu oraz nadmiernym stresie, należy odpowiednio się wysypiać oraz unikać wszelkich źródeł sytuacji stresowych. Każdego dnia warto znaleźć chwilę na odpoczynek, medytację i głębokie oddychanie. Bezwzględnie należy przy tym przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego. Polecane produkty: Naturalne probiotyki bioalgi Probiotyki od bioalgi zawierają naturalne, wyselekcjonowane (150 milionów) żwywe szczepy bakterii. Uzupełniają niedobory w składniki probiotyczne takie jak Lactobacillus Sporogenesis (Bacillus Coagulans), Lactobacillus Acidophilus, Bifidobacterium Zobacz więcej... Bibliografia Lukyanovsky A., Samodzielnie wylecz nieswoiste zapalenia jelit, Wydawnictwo Vital, Białystok 2021. Kamińska B., Landowski P., Rola wybranych czynników środowiskowych w etiopatogenezie nieswoistych zapaleń jelit, Forum Medycyny Rodzinnej, 1/2009. Zawadzka P., Nieswoiste zapalenia jelit – wczoraj i dziś, Nowiny Lekarskie, 5/2006. Bartnik W., Zakażenia i nieswoiste zapalenia jelit, Gastroenterologia Kliniczna, 2/2013. Podobne wpisy Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść Konsultacja merytoryczna: Lek. Beata Wańczyk-Dręczewska ten tekst przeczytasz w 9 minut Wrzodziejące zapalenie jelita grubego to przewlekły proces zapalny, obejmujący błonę śluzową odbytu lub jelita grubego. Objawami schorzenia są owrzodzenia ze skłonnością do krwawień i zakażeń. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego bywa bardzo uciążliwe i nieprzyjemne, a leczenie może prowadzić jedynie lekarz. Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - charakterystyka Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - przyczyny i czynniki ryzyka Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - rodzaje Wrzodziejące zapalenia jelita grubego - objawy Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - wpływ na inne narządy Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - diagnostyka Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - powikłania Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - czy jest zaraźliwe? Wrzodziejące zapalenie jelita grubego a choroba Crohna Wrzodziejące zapalenie jelit - dieta Wrzodowe zapalenie jelita grubego - leczenie Czy istnieje szansa na całkowite wyleczenie? Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - charakterystyka Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (UC) jest chorobą zapalną jelit (IBD). IBD to grupa chorób, które atakują przewód pokarmowy. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego występuje, wówczas gdy w okrężnicy lub/i odbytnicy dochodzi do powstania zapalenia. W niektórych przypadkach może dojść do zapalenia obydwu organów. Zapalenie to, powoduje powstawanie małych owrzodzeń zwanych owrzodzeniami na wyściółce okrężnicy. Zwykle zapalenie, zaczyna się w odbytnicy i rozprzestrzenia się idąc w górę - może objąć całą okrężnicę. Stan zapalny powoduje, że komórki na powierzchni wyściółki jelita grubego obumierają, tworząc wrzody. One z kolei, powodują krwawienie oraz wydzielanie śluzu oraz ropy z kałem. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego dotyka ludzi w każdym wieku, większość chorych diagnozowana jest w wieku od 15 do 35 lat. Po 50 roku życia obserwuje się kolejny niewielki wzrost diagnozy tej choroby, zwykle u mężczyzn. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego może być wyniszczające i czasami może prowadzić do powikłań zagrażających życiu. Leczenie tej przypadłości może znacznie zmniejszyć objawy choroby, a nawet doprowadzić do długotrwałej remisji. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - przyczyny i czynniki ryzyka Dokładna przyczyna wrzodziejącego zapalenia jelita grubego pozostaje nieznana. Wcześniej podejrzewano dietę i stres, ale teraz lekarze wiedzą, że te czynniki mogą nasilać się, ale nie powodują wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Jedną z możliwych przyczyn jest nieprawidłowe działanie układu odpornościowego. Kiedy układ odpornościowy próbuje zwalczyć atakującego wirusa lub bakterię, nieprawidłowa odpowiedź immunologiczna powoduje, że układ odpornościowy atakuje również komórki przewodu pokarmowego. Wydaje się, że dziedziczność również odgrywa rolę w tym, że wrzodziejące zapalenie jelita grubego występuje częściej u osób, których członkowie rodziny cierpią na tę chorobę. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego dotyka mniej więcej taką samą liczbę kobiet i mężczyzn. Czynniki ryzyka wrzodziejącego zapalenia jelita grubego mogą obejmować: wiek - wrzodziejące zapalenie jelita grubego zwykle zaczyna się przed 30 rokiem życia. Może jednak wystąpić w każdym wieku, a u niektórych osób choroba może rozwinąć się dopiero po 60 roku życia, rasa lub pochodzenie etniczne - pomimo tego, że rasa biała jest najbardziej zagrożona chorobą, historia rodzinna - prawdopodobnie czynniki genetyczne wpływają na rozwój choroby zwłaszcza, gdy chorobą obciążeni są rodzice bądź dziadkowie. Zobacz również: Działanie układu odpornościowego bywa przewrotne Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - rodzaje Lekarze często klasyfikują wrzodziejące zapalenie jelita grubego na podstawie jego lokalizacji. Rodzaje wrzodziejącego zapalenia jelita grubego obejmują: wrzodziejące zapalenie odbytnicy - zapalenie ogranicza się do obszaru znajdującego się najbliżej odbytu (odbytnicy). Jedynym z objawów choroby może być krwawienie z odbytu. Ta forma wrzodziejącego zapalenia jelita grubego jest najłagodniejsza, zapalenie odbytnicy i okrężnicy- zapalenie to obejmuje odbytnicę i esicę (dolny koniec okrężnicy). Objawy przedmiotowe i podmiotowe obejmują krwawą biegunkę, skurcze i ból brzucha oraz niemożność wypróżnienia pomimo takiej potrzeby (parcie), lewostronne zapalenie jelita grubego - zapalenie rozciąga się od odbytnicy do esicy i zstępującej okrężnicy. Objawy przedmiotowe i podmiotowe obejmują krwawą biegunkę, skurcze brzucha i ból po lewej stronie oraz niezamierzoną utratę wagi, pancolitis - ten rodzaj wrzodziejącego zapalenia jelita często atakuje całą okrężnicę i powoduje napady krwawej biegunki, które mogą być ciężkie, skurcze i ból brzucha, zmęczenie i znaczną utratę wagi, ostre, ciężkie wrzodziejące zapalenie jelita grubego -ta rzadka postać zapalenia jelita grubego atakuje całą okrężnicę i powoduje silny ból, obfitą biegunkę, krwawienie, gorączkę i niezdolność do jedzenia. Zobacz także: Leczenie biegunki rzadko wymaga antybiotyków Wrzodziejące zapalenia jelita grubego - objawy Diagnoza wrzodziejącego zapalenia jelita grubego jest poprzedzona objawami: kluczowym objawem jest biegunka z krwią; bolesne parcia na stolec z wielokrotnymi w ciągu dnia wypróżnieniami, są to tzw. stolce parskające, tzn. z jednoczesnym nagłym wydaleniem pewnej ilości gazów); kał różnej konsystencji (od wodnistej do półpłynnej), cuchnące, zawierające zazwyczaj domieszkę śluzu, treści ropnej i bardzo często pewną ilość świeżej krwi; uczucie wzdęcia brzucha i wzrost napięcia powłok; bóle skurczowe w miejscach zaatakowanych przez zapalenie jelita grubego; okresowe stany podgorączkowe lub gorączkowe. W wyniku powyższych objawów chory skarży się nie tylko na uciążliwe biegunki, ale także ogólne osłabienie, utratę łaknienia, obniżoną odporność, niedokrwistość. Diagnozę lekarz postawi na podstawie obserwacji szpitalnej oraz badań diagnostycznych: badania radiologicznego jelita grubego, wziernikowania odbytnicy i ewentualnie wyższych odcinków jelita grubego wraz z histopatologicznym badaniem pobranych wycinków oraz badaniami serologicznymi specyficznych przeciwciał. Masz problemy z wrzodami? Zamów NA WRZODY - suplement diety Herbapol w Krakowie dostępny w promocyjnej cenie na Medonet Market. Zobacz: Dlaczego warto badać kał? Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - wpływ na inne narządy Wrzodziejące zapalenie jelita grubego może powodować problemy poza jelitami. Problemy ze stawami, takie jak obrzęk i ból (zapalenie stawów), dotykają około jednej na 10 osób z zapaleniem okrężnicy. Najczęściej dotyczy to łokci, nadgarstków, kolan i kostek, ale może również dotyczyć stawów kręgosłupa i miednicy. Problemy ze stawami mogą przychodzić i odchodzić - u niektórych osób problemy ze stawami nasilą się podczas zaostrzenia, ale u innych mogą wystąpić nawet bez objawów jelitowych. Zapalenie okrężnicy może również powodować problemy skórne. Stan zwany rumieniem guzowatym dotyka około jednej na 10 osób z zapaleniem jelita grubego. Powoduje bolesne czerwone obrzęki, zwykle na nogach, które przechodzą w ślad przypominający siniak. Ten stan zwykle pojawia się podczas zaostrzeń i ogólnie ustępuje po leczeniu zapalenia okrężnicy. U niektórych osób z zapaleniem jelita grubego rozwija się stan zapalny oczu. Najczęstszym stanem jest zapalenie nadtwardówki, które atakuje warstwę pokrywającą białko oka, powodując zaczerwienienie, bolesność i stan zapalny. Zapalenie nadtwardówki ma skłonność do zaostrzeń w tym samym czasie co zapalenie okrężnicy i może wymagać leczenia przeciwzapalnego; czasami przepisywane są krople steroidowe. Zapalenie błony naczyniowej oka (zapalenie tęczówki) i zapalenie twardówki (które wpływa na białą zewnętrzną powłokę oka) również zostały powiązane z zapaleniem okrężnicy. Są to poważne zaburzenia, które nieleczone mogą prowadzić do utraty wzroku. Osoby z zapaleniem okrężnicy są bardziej narażone na rozwój cieńszych i słabszych kości. Może to wynikać z samego procesu zapalnego, słabego wchłaniania wapnia potrzebnego do tworzenia kości, niskiego poziomu wapnia wynikającego z unikania produktów mlecznych lub stosowania leków steroidowych. Palenie również zwiększa to ryzyko. Pomocna może być aktywność fizyczna z obciążeniem, suplementy wapnia i witaminy D - a także leczenie farmakologiczne dla niektórych osób. U niektórych osób z zapaleniem jelita grubego rozwija się zapalenie wątroby. Stan zwany pierwotnym stwardniającym zapaleniem dróg żółciowych (PSC) dotyka nie więcej niż jedną na 25 osób z zapaleniem jelita grubego. PSC powoduje zapalenie dróg żółciowych i może ostatecznie wpływać na komórki wątroby. Objawy obejmują zmęczenie, ból, swędzenie, żółtaczkę i utratę wagi. Leczenie zwykle polega na podaniu leku o nazwie kwas ursodeoksycholowy. Osoby z zapaleniem jelita grubego są około dwukrotnie bardziej narażone na powstawanie zakrzepów krwi w żyłach, w tym zakrzepicy żył głębokich (DVT) w nogach. Ryzyko jest większe podczas zaostrzenia choroby lub gdy jesteś przykuty do łóżka, na przykład w szpitalu. Zmniejsz ryzyko, rzucając palenie, zachowując możliwie jak największą mobilność, pijąc dużo płynów i nosząc pończochy podtrzymujące. Zobacz: Wirusowe zapalenie wątroby podane na talerzu Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - diagnostyka Lekarz na sam początek powinien wykluczyć infekcję jako przyczynę zapalenia. W tym celu bada się stolec, w którym szuka się obecności leukocytów, ale także wykonuje się posiew z kału i hodowlę w kierunku Campylobacter, Shigella, Salmonella, Yersinia i innych drobnoustrojów oraz badania w kierunku Clostridium difficile. Endoskopia jelita grubego: to badanie, które pozwala stuprocentowo zdiagnozować chorobę i jej rozległość. W trakcie badania lekarz pobiera wycinek jelita do badania histopatologicznego. TK (tomografia komputerowa), RTG jamy brzusznej, USG jamy brzusznej: to metody, które pomagają lekarzowi w rozpoznaniu zmian pozajelitowych oraz powikłań spowodowanych wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Chcesz wykluczyć potencjalne choroby mogące być przyczyną utrzymujących się objawów ze strony jelit? Możesz wykonać wysyłkowe badanie kału w kierunku przewlekłego zapalenia jelit, zamawiając je przez Medonet Market. Warto też wykupić Pakiet badań na choroby układu pokarmowego, dzięki któremu sprawdzisz zdrowie swojego układu pokarmowego. Przeczytaj: Tomografia komputerowa jamy brzusznej - wszystko co musisz wiedzieć Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - powikłania Wrzodziejące zapalenie okrężnicy zwiększa ryzyko raka okrężnicy. Im dłuższy czas trwania choroby, tym większe ryzyko zachorowania na raka. Inne potencjalne powikłania wrzodziejącego zapalenia jelita obejmują: pogrubienie ściany jelita, posocznica, poważne odwodnienie, ostre rozdęcie okrężnicy, krwawienie z jelit, kamienie nerkowe, zapalenie skóry, stawów i oczu, pęknięcie okrężnicy, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, które obejmuje zapalenie stawów między kośćmi kręgosłupa. Powikłania wrzodziejącego zapalenia jelita grubego są gorsze, jeśli stan nie jest odpowiednio leczony. Stałe zapalenie jelit może ostatecznie spowodować, rozwój komórek nowotworowych. Osoby ze wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego są dwa razy bardziej narażeni na raka jelita grubego. Ryzyko to głównie wzrasta wraz z długością trwania choroby ( 8 - 10 lat). Dla osób, które chorują na WZJG od ponad 8 lat, ważne jest, aby co 1 do 2 lat były poddawane badaniu przesiewowemu za pomocą kolonoskopii. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - czy jest zaraźliwe? Wrzodziejące zapalenie jelita grubego nie jest zaraźliwe. Niektóre przyczyny zapalenia okrężnicy lub zapalenia jelita grubego mogą być zaraźliwe. Obejmuje to stany zapalne wywołane przez bakterie i wirusy. Jednakże, wrzodziejące zapalenie jelita grubego nie jest spowodowane niczym, czym można zarazić drugą osobę. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego a choroba Crohna Wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna to dwie główne postacie nieswoistych chorób jelit. Oba schorzenia charakteryzują się przewlekłym zapaleniem przewodu pokarmowego. Chociaż mają wiele podobieństw, istnieją między nimi kluczowe różnice. Oto w jaki sposób wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego - Crohna są podobne: obie choroby często rozwijają się u nastolatków i młodych dorosłych, chociaż choroba może wystąpić w każdym wieku, wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego - Crohna dotykają w równym stopniu mężczyzn i kobiety, objawy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i choroby Leśniowskiego - Crohna są bardzo podobne, przyczyny zarówno UC, jak i choroby Leśniowskiego - Crohna nie są znane, a obie choroby mają podobne typy czynników, takich jak środowiskowe, genetyczne i niewłaściwa odpowiedź układu odpornościowego organizmu. Różnice między wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego a chorobą Leśniowskiego -Crohna to: wrzodziejące zapalenie okrężnicy ogranicza się do okrężnicy, podczas gdy choroba Leśniowskiego - Crohna może wystąpić w dowolnym miejscu między jamą ustną a odbytem, w chorobie Leśniowskiego - Crohna zdrowe części jelita są wymieszane między obszarami objętymi stanem zapalnym. Z drugiej strony wrzodziejące zapalenie jelita grubego to ciągłe zapalenie okrężnicy, wrzodziejące zapalenie jelita grubego wpływa tylko na najbardziej wewnętrzną wyściółkę okrężnicy, podczas gdy choroba Leśniowskiego - Crohna może wystąpić we wszystkich warstwach ścian jelita. Monitorowanie chorób zapalnych jelit umożliwia marker stanu zapalnego jelita. Chcesz zbadać jego poziom? Zamów badanie wysyłkowe kalprotektyny na podstawie próbki kału. Przeczytaj: Jak żyć z chorobą Leśniowskiego - Crohna? Wrzodziejące zapalenie jelit - dieta Osoba z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego może uznać, że musi zmienić dietę, aby złagodzić objawy. Nie ma jednej diety ani planu posiłków, który byłby odpowiedni dla wszystkich z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, a diety są indywidualnie dostosowywane dla każdego pacjenta. W zależności od objawów zalecane są różne rodzaje diet, takie jak: dieta wysokokaloryczna: wiele osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego traci na wadze i mogą rozwinąć się oznaki niedożywienia. Dieta wysokokaloryczna może zapobiec tym problemom, dieta bez laktozy: osoby z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego mogą również mieć nietolerancję laktozy, dieta niskotłuszczowa: wrzodziejące zapalenie jelita grubego może zakłócać wchłanianie tłuszczu, a spożywanie tłustych potraw może wywoływać objawy. Jest to często zalecane podczas zaostrzenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, dieta o niskiej zawartości soli: ta dieta jest stosowana, gdy pacjenci są poddawani terapii kortykosteroidami w celu zmniejszenia retencji wody, dieta bezglutenowa: osoby z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego mogą być wrażliwe na gluten. Zwracanie uwagi na odżywianie jest ważne dla pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, ponieważ objawy biegunki i krwawienia mogą prowadzić do odwodnienia, zaburzeń równowagi elektrolitowej i utraty składników odżywczych. Być może konieczne będzie przyjmowanie suplementów diety, jeśli objawy nie pozwalają na stosowanie diety zbilansowanej pod względem odżywczym. Wysokiej jakości suplement diety Regenerat Imun od marki Dr Jacob’s, kupisz w atrakcyjnej cenie na Medonet Market. Porozmawiaj ze swoim lekarzem o tym, jakie suplementy przyjmować. Wiele osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego uważa, że ​​najłatwiej jest jeść mniejsze, częstsze posiłki niż kilka dużych. Może to również pomóc w zwiększeniu ilości składników odżywczych wchłanianych przez spożywaną żywność. Pamiętaj o leczniczym działaniu różnego rodzaju ziół. Przy wrzodach żołądka i jelita oraz w innych problemach z układem pokarmowym korzystaj z rumianku i bergamotki, które znajdziesz w ekologicznej herbatce ziołowej Sielskie aromaty. Wypróbuj również Herbatkę jelitową składającą się z ziela rdestu ptasiego, pięciornika, dziurawca, przywrotnika, liści babki lancetowatej, korzenia kobylaka, kwiatu nagietka. Aby sprawdzić, czy w naszych jelitach obecny jest stan zapalny, warto wykonać Wysyłkowe badanie na stężenie kalprotektyny w kale. Wrzodowe zapalenie jelita grubego - leczenie W leczeniu niezbędna jest farmakoterapia, a w niektórych przypadkach zabiegi operacyjne. Ponadto: w okresie zaostrzenia choroby podaje się 5-7 razy na dobę w małych ilościach dietę płynną lub półpłynną, bez mleka (często z powodu współistniejącego uczulenia na białka mleka krowiego), w miarę cofania się biegunki - dietę bardziej bogatoenergetyczną i bardziej bogatobiałkową ze zmniejszeniem ilości tłuszczów, wyeliminowaniem dań bogatoresztkowych, surowych owoców, jarzyn, ostrych przypraw i alkoholu. W okresie remisji dietę się rozszerza, w powikłaniach takich jak: zapalenie otrzewnej, pęknięcie ściany jelita, ropnie, przetoki, krwotoki, niezbędne są zabiegi operacyjne, w osiągnięciu skuteczności leczenia bardzo pomagają środki łagodzące reakcje nerwicowe, zdiagnozowane braki uzupełnia się w razie potrzeby odpowiednimi kroplowymi wlewami dożylnymi oraz przetaczaniami krwi. Podstawowymi lekami stosowanymi w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego są mesalazyna lub sulfasalazyna oraz glikokortykosteroidy. W cięższych przypadkach stosuje się leki immunosupresyjne, cyklosporynę lub takrolimus, a nawet lek biologiczny - infliksimab. Gdy farmakologiczne metody nie dają żadnych efektów, konieczna jest operacja. W trakcie zabiegu lekarz dokonuje resekcji części lub całego jelita grubego. Profilaktycznie oraz wspomagająco w okresie leczenia pij 2 razy dziennie Na wrzody - herbatkę ziołową dostępną na Medonet Market w korzystnej cenie. Czy istnieje szansa na całkowite wyleczenie? Wrzodziejące zapalenie jelita grubego jest schorzeniem o charakterze przewlekłym, a jego leczenie w dużej mierze ma za zadanie zapobiegać nawrotom objawów, albo łagodzić ich przebieg. Mówi się, że całkowite wyleczenie tego schorzenia nie jest do końca możliwe. Pozytywne pozostaje jednak to, że są bardzo łagodne postacie wrzodów jelita grubego, którym nie towarzyszą uciążliwe objawy. Niestety są sytuacje, w których długi czas trwania choroby i jej rozległy obszar, w konsekwencji prowadzą do nowotworu jelita grubego. Dlatego istotne jest przyjmowanie leków przeciwzapalnych jako w celu profilaktyki przed rozwojem raka. zapalenie jelita grubego proces zapalny stan zapalny układ pokarmowy układ trawienny choroby układu pokarmowego błona śluzowa krwawienia z odbytu jelito grube choroby jelita grubego choroby jelit przewlekła biegunka krew w stolcu Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (Colitis Ulcerosa) - objawy, leczenie Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (CU - colitis ulcerosa)) jest obok choroby Leśniowskiego-Crohna (CD – ang. Crohn`s Disease) zaliczane do tzw. przewlekłych... Tomasz Gosiewski Przewlekłe wrzodziejące zapalenie jamy ustnej Przewlekłe wrzodziejące zapalenie jamy ustnej są zmianami nadżerkowymi i wrzodziejącymi w obrębie jamy ustnej o wybitnie przewlekłym przebiegu, związane ze... Rak jelita grubego może być zapisany w naszych genach. Komu najmocniej zagraża? Rak jelita grubego (okrężnicy) ma podłoże genetyczne, czyli rozwija się z powodu nagromadzenia zmian genetycznych w komórkach. Może być dziedziczny, co oznacza,... Adrian Dąbek Potrzebujesz gastrologa? Zapłać 3 tys. albo czekaj… 442 dni [LIST DO REDAKCJI] Rekordowa inflacja i rosnące ceny coraz bardziej uderzają w zwykłych Polaków. Dotyczy to nie tylko kosztów produktów żywnościowych, paliwa czy mediów, ale także... Codzienne nawyki, które prowadzą do dysbiozy jelit Na mikrobiotę jelit składa się ponad 1000 różnych gatunków bakterii. Ich równowaga wpływa na właściwe wchłanianie i trawienie pokarmów. Zaburzenie składu i ilości... Rektoskopia - wskazania, przebieg, wyniki. Jak się przygotować do rektoskopii? Rektoskopia jest badaniem endoskopowym, które umożliwia ocenę błony śluzowej jelita grubego, a szczególnie odbytnicy i esicy. Wykonuje się ją zarówno w celach... Nieswoiste zapalenie jelit to grupa przewlekłych schorzeń przewodu pokarmowego o nieznanej przyczynie. Do najczęstszych należą: wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZGJ) i choroba na tę dolegliwość osoby obu płci, a w chorobie Leśniowskiego-Crohna głównie dzieci i młodzież do 24. roku życia. O ujawnieniu się zapalenia jelita grubego decyduje skłonność dziedziczna, czynniki środowiskowe, infekcja wirusowa lub bakteryjna, jako czynnik wyzwalający chorobę. Przyczyną może być uraz psychiczny lub duże napięcie nerwowe. Na wrzodziejące zapalenie jelita grubego częściej chorują osoby nie radzące sobie z emocjami, tłumiące uczucia i nie dopuszczające do ich śluzówkaWe wrzodziejącym zapaleniu skutki odczuwa śluzówka jelita grubego (okrężnicy), a zwłaszcza jej końcowy odcinek łączący się z odbytem. Chory ma bóle brzucha, chudnie, dokucza mu parcie na stolec i przewlekłe biegunki z krwią oraz śluzem. W okresach zaostrzeń - gorączka. Badanie jelita ujawnia stan zapalny i owrzodzenia błony śluzowej okrężnicy i odbytnicy. Mogą tworzyć się polipy pozapalne, a po wielu latach nawet może ujawnić się choroba nowotworowa Crohna, odcinkowe zapalenie jelit, może rozwinąć się w każdej części przewodu pokarmowego, od jamy ustnej po odbyt. Najczęściej w końcowym odcinku jelita cienkiego i jelita grubego. Jej objawy to: przewlekła biegunka, ból brzucha i utrata masy ciała. W chorobie Crohna stan zapalny obejmuje całą grubość ściany jelita, a nie tylko błonę śluzową, jak w zapaleniu wrzodziejącym, ale ogranicza się jedynie do określonych jego odcinków, między którymi znajdują się fragmenty jelita o prawidłowym wyglądzie. Stanom zapalnym jelit towarzyszą: osteoporoza, choroby oczu i skóry, niedokrwistość, kamica nerkowa, bóle i obrzęki stawów, a u dzieci zatrzymanie procesu wzrostu i dojrzewania. Od podejrzenia do diagnozyRzadko wszystkie objawy występują jednocześnie, rozpoznanie następuje po dłuższym okresie chorowania, w czasie którego pacjent jest leczony na zatrucia pokarmowe, niestrawność, zespół jelita nadwrażliwego. Ma to negatywne skutki, bo im bardziej jest ono zaawansowane, tym trudniejsze jego leczenie. Dlatego pacjenta lekarze kierują na specjalistyczne badania diagnostyczne, które pozwalają obejrzeć przewód pokarmowy od środka. Są to: rektoskopia, kolonoskopia i rtg badania diagnostyczne potwierdzą podejrzenie wrzodziejącego zapalenia jelita lub choroby Leśniowskiego-Crohna, trzeba rozpocząć łagodzi objawy Leczenie nieswoistego zapalenia jelit jest wyłącznie objawowe. Może jednak doprowadzić do cofnięcia się choroby na jakiś czas. W łagodnym jej przebiegu wystarczy podawanie leków. Są to przede wszystkim: sulfasalazyna i mesalazyna, a także leczony sterydami powinien systematycznie zgłaszać się na densytometrię (badanie gęstości kości), kontrolować poziom cukru we krwi i ciśnienie tętnicze. W bardzo nasilonych objawach i podwyższonej temperaturze leczenie musi odbywać się w szpitalu. Osoby cierpiące na nieswoiste zapalenie jelit wymagają często odżywiania przez kroplówkę, przetaczania krwi i innych płynów ustrojowych. W najcięższych przypadkach przeprowadza się operacje chirurgiczne. We wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego polega ona na całkowitym jego usunięciu. Jeśli jest to możliwe, z fragmentu jelita cienkiego formuje się zbiorniczek zastępujący odbytnicę i łączy go z odbytem. Gdy nie jest to możliwe, tworzy się sztuczny odbyt, czyli wszywa koniec jelita w powłoki brzucha, skąd kał przez specjalny otwór wydalany jest do plastikowego woreczka. Jest to stomia. Życie ze sztucznym odbytem wymaga zmian w życiu codziennym i przestrzegania czynności higienicznych, ale umożliwia stopniowy powrót do normalności - podjęcia pracy zawodowej, życia seksualnego, uprawiania większości co jesz!Spożywane pokarmy nie przyczyniają się wprawdzie do wystąpienia przewlekłego zapalenia jelit, ale prawidłowe żywienie jest ważną częścią terapii. Objawy wrzodziejącego zapalenia jelita i choroby Crohna powodują bowiem utratę łaknienia, upośledzają wchłanianie pokarmu, a przewlekłe biegunki prowadzą do odwodnienia, utraty minerałów i witamin. Chory musi się więc tak odżywiać, aby uzupełnić braki potrzebnych składników. Powinien stosować dietę lekkostrawną, zawierającą dostateczne ilości białka i niezbyt dużo błonnika. Czasem trzeba przyjmować dodatkowe odżywki i zagęszczone pokarmy płynne. Lekarz prowadzący z pomocą dietetyka opracowuje indywidualną dietę dla biologiczneNadzieją dla osób chorych na wrzodziejące zapalenie jelita, ale przede wszystkim mających chorobę Crohna, jest nowa generacja leków, zwanych biologicznymi. Obniżają one stężenie czynników sprzyjających stanom zapalnym w organizmie. W Polsce dostępny jest jeden preparat z tej grupy - Infliximab, niestety, emocje, pesymistyczne nastawienie do życia mogą zaostrzać stan zapalny. Warto więc nauczyć się różnych technik pomagających zachować równowagę psychiczną: ćwiczeń oddechowych, medytacji, jogi, a nawet skorzystać z pomocy psychoterapeuty. Optymizm życiowy jest skuteczną bronią w walce z każdą w zapaleniu jelita grubegoSAŁATKA Z RYŻU I WĘDZONEJ RYBY (4 porcje, każda 265 kcal)300 g wędzonej ryby (makrela, śledź, łosoś), 1/2 szklanki ryżu, 1 średnia cebula, 1 ogórek kiszony, 1 jabłko, 4 łyżki oleju, 1 łyżka majonezu lub musztardy, 1 łyżka drobno posiekanej natki pietruszki lub koperku, sól i wsypać do dużej ilości osolonej, wrzącej wody i gotować 12 minut, wylać na sito, przykryć i pozostawić do jabłko i cebulę drobno pokroić, z ryby usunąć ości i rozdrobnić. Składniki włożyć do salaterki, przyprawić, dodać olej wymieszany z musztardą lub majonezem, posypać zieleniną. Podawać jako danie kolacyjne lub gorącą przystawkę. MAKRELA DUSZONA Z PIECZARKAMI (4 porcje, każda 312 kcal)300 g filetów z makreli, 150 g pieczarek, 1 łyżeczka mąki ziemniaczanej, 2 łyżki oleju, 5 łyżek białego wytrawnego wina, 2 łyżki masła, 1 łyżka drobno posiekanej natki pietruszki, szczypta tymianku, soli i oprószyć solą i pieprzem oraz mąką ziemniaczaną. Na patelni rozgrzać połowę oleju oraz połowę masła i szybko zrumienić ryby. Po zdjęciu z ognia zalać winem, a na pozostałym tłuszczu podsmażyć pokrojone pieczarki. Przyprawić pietruszką, tymiankiem, pieprzem i posolić. Pieczarki dodać do ryby i dusić je na wolnym ogniu przez 20 minut. Podawać z ziemniakami lub sypkim ryżem i Z JOGURTEM (8 porcji, każda 330 kcal)2 duże kubki jogurtu naturalnego, 200 g śmietany, 1 szklanka cukru, 1 stołowa łyżka żelatyny, 1/2 szklanki wody, 250 g dowolnych owoców jagodowych, 100 g łuskanych orzechów włoskich, cukier zalać w małym rondelku połową szklanki przegotowanej, ciepłej wody, wymieszać i odstawić na 30-40 minut do napęcznienia, gotować na małym ogniu, stale mieszając, aby dokładnie się rozpuściła, doprowadzić do wrzenia. Odstawić w chłodne miejsce, aby ostygła do temperatury śmietanę, cukier kryształ i cukier waniliowy wymieszać i ubić trzepaczką lub mikserem na gładką masę. Ubijając powoli wlewać rozpuszczoną i ostudzoną żelatynę. Ubijać do powstania gładkiej, jednolitej masy. Umyte i osączone owoce włożyć po kilka do pucharków lub salaterek. Wstawić do lodówki na 2-3 godziny, przed podaniem posypać deser orzechami. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) to przewlekły proces zapalny błony śluzowej jelita. Nieleczona choroba może prowadzić do powstania owrzodzeń, obrzęków ściany jelita oraz niebezpiecznych dla zdrowia powikłań, które objawiają się uciążliwym bólem. Całkowite wyleczenie wrzodziejącego zapalenia jelita nie jest możliwe, jednak zastosowanie właściwej terapii umożliwia osiągnięcie długotrwałej remisji i całkowitego ustąpienia objawów na długi czas. Zastanawiasz się, jak wyleczyć wrzodziejące zapalenie jelita grubego? Przedstawiamy wszystkie możliwości – zarówno terapię farmakologiczną, jak i dietoterapię oraz psychoterapię. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – leczenie farmakologiczne Wrzodziejące zapalenie jelita grubego to schorzenie należące do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit. Uważa się, że w etiopatogenezie WZJG najbardziej istotną rolę odgrywają zaburzenia immunologiczne oraz predyspozycje genetyczne. Choroba ta dotyka najczęściej osoby młode – szczyt zachorowań przypada między 20. a 40. rokiem życia. Dane epidemiologiczne wskazują, że częstość występowania tego schorzenia w ostatnich latach wzrasta. Dlatego tak wielu badaczy pracuje nad tym, jak wyleczyć wrzodziejące zapalenie jelita grubego, poszukując najbardziej skutecznego leku, który jednocześnie będzie mieć jak najmniej skutków ubocznych. Leczenie WZJG aminosalicylanami Aminosalicylany to najdłużej stosowane leki na wrzodziejące zapalenie jelita grubego. W grupie tej znajduje się sulfasalazyna i mesalazyna. Jak wyleczyć wrzodziejące zapalenie jelita grubego aminosalicylanami? Ich rolą jest hamowanie produkcji leukotrienów, prostaglandyn, tromboksanów, czynnika aktywującego płytki i interleukin. Aminosalicylany powstrzymują również migrację komórek stanu zapalnego i aktywują antyproteazy. Stosuje się je zarówno w fazie zaostrzenia, jak i remisji WZJG. Aminosalicylany przyjmuje się doustnie lub doodbytniczo. Leki te w formie czopków lub wlewek doodbytniczych stosuje się w przypadkach, gdy proces chorobowy obejmuje odbytnicę i esicę. Glikokortykosteroidy w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego Glikokortykosteroidy to drugie pod względem częstości stosowania leki na WZJG. Jak wyleczyć wrzodziejące zapalenie jelita grubego glikokortykosteroidami? Mają one właściwości przeciwzapalne. Włącza się je do leczenia, gdy aminosalicylany nie przynoszą satysfakcjonujących efektów. Stosowane są doustnie, a w przypadkach ciężkich zaostrzeń dożylnie. Glikokortykosteroidy są lekami stosowanymi wyłącznie do zainicjowania remisji choroby, a ich dawka powinna być sukcesywnie redukowana. W momencie osiągnięcia poprawy stanu zdrowia chorego należy odstawić glikokortykosteroidy. Leczenie zazwyczaj trwa 2-3 miesiące. Immunosupresyjne leczenie WZJG W bardziej zaawansowanych przypadkach, gdy leczenie glikosteroidami nie przynosi poprawy klinicznej (steroidooporność) lub gdy ich odstawienie powoduje nawrót choroby (steroidozależność) podaje się leki immunosupresyjne. Jak wyleczyć wrzodziejące zapalenie jelita grubego immunosupresantami? Zasadą ich działania jest obniżenie odporności organizmu, które prowadzi do złagodzenia objawów choroby, ale jednocześnie może wywołać skutki niepożądane. Najczęściej stosowanymi w leczeniu WZJG lekami z tej grupy są azatiopryna i 6-merkaptopuryna. Ich wadami są: opóźnione działanie (pierwsze efekty po kilku tygodniach) oraz zaburzenia hematologiczne. Z kolei cyklosporyna działa bardzo szybko (remisja następuje w ciągu 5-7 dni), lecz cechuje się licznymi działaniami toksycznymi w stosunku do takich narządów, jak nerki, wątroba i układ nerwowy. Bezpieczniejszym lekiem immunosupresyjnym jest metotreksat, ale stosuje się go tylko w leczeniu postaci przewlekłej choroby w celu przedłużenia remisji. Może powodować niedobory folianów, dlatego stosuje się go równolegle z suplementacją kwasem foliowym. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – leki biologiczne Innowacyjną metodą leczenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego jest terapia biologiczna. Jak wyleczyć wrzodziejące zapalenie jelita grubego lekami biologicznymi? Leczenie polega na zastosowaniu preparatów pozwalających na bezpośrednią ingerencję w proces zapalny. Leki biologiczne to najczęściej przeciwciała skierowane przeciwko cytokinom, receptorom cytokin lub komórkom układu immunologicznego. Najpopularniejszym lekiem biologicznym, dostępnym również w Polsce, jest infliksymab. Leki biologiczne nie są jednak pozbawione wad. Wśród objawów niepożądanych można wymienić: gruźlicę, niewydolność krążenia, anafilakcję, chorobę posurowiczą czy choroby z autoagresji. Na rynku pojawiają się innowacyjne leki biologiczne bez działań niepożądanych, które dają nadzieję na efektywne leczenie WZJG. WZJG – leczenie chirurgiczne Chirurgiczne leczenie WZJG jest ostateczną metodą terapeutyczną u pacjentów niereagujących na leczenie farmakologiczne oraz z ciężkimi powikłaniami choroby. Współczesna chirurgia pozwala na zwiększenie komfortu i jakości życia osób zmagających się z ciężką postacią wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Decyzja o leczeniu operacyjnym jest jedną z najtrudniejszych w leczeniu WZJG. Mimo realnych korzyści, powszechny jest brak akceptacji leczenia chirurgicznego przez pacjentów, nawet wobec ewidentnych wskazań medycznych, w obawie przed koniecznością wytworzenia stomii. Zabiegi operacyjne są niezbędne w przypadku takich powikłań jak: zapalenie otrzewnej, pęknięcie ściany jelita, ropnie, przetoki i krwotoki. Jak wyleczyć wrzodziejące zapalenie jelita grubego operacyjnie? Leczenie chirurgiczne polega na kolektomii z wytworzeniem zbiornika jelitowego, czyli częściowe lub całkowite usunięcie jelita grubego z wytworzeniem stomii (wyprowadzenie światła jelita na powierzchnię brzucha, umożliwiające wydalanie treści jelitowej). Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – leki przeciwbólowe Poważnym problemem są same dolegliwości bólowe przebiegu WZJG. Dlatego często pomocniczo stosuje się również leki łagodzące ból, jednak ich długotrwałe zażywanie jest niekorzystne dla zdrowia, dlatego należy dążyć do jak najrzadszego ich przyjmowania. Dużo ważniejsze jest doprowadzenie do remisji choroby poprzez stosowanie skutecznej farmakoterapii wraz z odpowiednią dietoterapią i ewentualną psychoterapią. Jak wyleczyć wrzodziejące zapalenie jelit wspomagając terapię środkami przeciwbólowymi? Rozkurczowe leki na wrzodziejące zapalenie Leki rozkurczowe, czyli tzw. spazmolityki, mają na celu hamowanie perystaltyki jelit. Należą do nich takie farmaceutyki, jak: drotaweryna, buscopan, mebeweryna. Niekontrolowane stosowanie może mieć działanie niekorzystne, ponieważ nadmierne spowolnienie perystaltyki jelit w ostrych rzutach choroby może doprowadzić do poważnych powikłań, np. toksycznego rozdęcia jelita. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – leki z grupy NLPZ Leki z grupy NLPZ są często stosowane w łagodzeniu bólów jelitowych i dolegliwości pozajelitowych w przebiegu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Nie zaleca się jednak ich częstego stosowania, ponieważ mogą mieć niekorzystny wpływ na proces leczenia. Z jednej strony są skuteczne w leczeniu bólu, a z drugiej strony ich długotrwałe stosowanie może wywołać u osób chorych na WZJG zaostrzenie objawów. Opioidy w leczeniu WZJG Jak wynika z doniesień literaturowych, wielu pacjentów cierpiących na nieswoiste choroby zapalne jelit otrzymuje przeciwbólowe leki opioidowe – około 5-13% chorych leczonych ambulatoryjnie oraz około 70% pacjentów hospitalizowanych. Należy jednak unikać przyjmowania leków opioidowych jako środków wspomagających leczenie WZJG. Ich przyjmowanie niesie ze sobą ryzyko uzależnienia oraz może powodować skutki uboczne: nudności, wymioty, zaburzenia motoryki, zaparcia, niedrożność jelit. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego leczenie ziołami Chorzy na wrzodziejące zapalenie jelita grubego mogą także stosować leczenie naturalne, które w głównej mierze opiera się na odpowiedniej diecie i leczeniu ziołami. Szczególnie polecane są preparaty z aloesu. Jak wyleczyć wrzodziejące zapalenie jelita grubego, stosując wspomagająco preparaty z aloesu? Pacjent z WZJG, po konsultacji z lekarzem, może przyjmować rozcieńczony wyciąg z aloesu przez ustalony okres czasu. Terapia aloesem, regeneruje błonę śluzową żołądka i jelit, reguluje procesy trawienia, łagodzi wzdęcia i kolki, neutralizuje kwas solny, zmniejsza aktywność bakterii gnilnych. Dietetyczne leczenie WZJG Jak wyleczyć wrzodziejące zapalenie jelita grubego stosując odpowiednią dietę? Żywienie w WZJG przy słabo lub średnio nasilonych objawach nie wymaga dużych wyrzeczeń. Należy przyjmować 5-7 małych objętościowo, pełnowartościowych posiłków w ciągu dnia. Dieta przy wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego powinna być lekkostrawna, zwłaszcza w okresach nasilenia objawów. Osoby z WZJG przez całe życie powinny unikać pokarmów tłustych, wysoko przetworzonych oraz ostrych. Należy natomiast zwiększyć ilość przyjmowanego białka oraz kalorii. Przy ciężkich objawach choroby jelit konieczne może okazać się wprowadzenie diety lekkostrawnej płynnej, która ma na celu oszczędzanie podrażnionych jelit. W skrajnych przypadkach wrzodziejące zapalenie jelita grubego wymaga hospitalizacji i wprowadzenia żywienia dożylnego oraz uzupełniania poziomu elektrolitów. Terapie psychologiczne w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego Wpływ czynników emocjonalnych na odczuwanie bólu znany jest w psychologii i medycynie od dawna. Ma to związek z udziałem ośrodkowego układu nerwowego w odczuwaniu bólu i jego modulacji. Dlatego coraz częściej u osób z wrzodziejącym zapaleniem jelit, które cierpią na przewlekłe dolegliwości bólowe, stosuje się interwencje psychologiczne, takie jak: terapia kognitywno-behawioralna, psychoterapia psychodynamiczna, techniki relaksacyjne, techniki radzenia sobie ze stresem, hipnoterapia. Skuteczne jest również włączenie leków przeciwdepresyjnych. Jak wyleczyć wrzodziejące zapalenie jelita grubego za pomocą antydepresantów? Leki te, podawane są w znacznie niższych dawkach niż w depresji, skutecznie zmniejszają odczuwanie bólu występującego w obrębie układu pokarmowego. Wśród leków przeciwdepresyjnych używanych w nieswoistych chorobach zapalnych jelit, szczególne zastosowanie mają trójcykliczne antydepresanty (TCA), takie jak amitryptylina, imipramina i dezypramina – mają najlepiej udokumentowane działanie przeciwbólowe i potencjalne działanie przeciwzapalne. Chorujesz na WZJG i poszukujesz nowej skutecznej terapii? Centrum Medyczne Synexus zaprasza pacjentów ze zdiagnozowanym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego na bezpłatną konsultację lekarską. Pacjenci mogą zyskać szansę na zakwalifikowanie się do badań klinicznych innowacyjnych leków na WZJG. Lek. Michał Dąbrowski Źródła: Radwan P., Leczenie bólów brzucha w nieswoistych chorobach zapalnych jelit. Gastroenterologia Kliniczna 2016, tom 8, nr 4, 113–118. Fot.: Robert Kneschke / Przewlekłe zapalenie jelita grubego może mieć różne rodzaje i przyczyny. Niezależnie od typu związane jest jednak z objawami, takimi jak: ból brzucha, biegunki i wzdęcia. W leczeniu, oprócz antybiotyków i innych leków, dużą rolę odgrywa dieta, która potrafi wyciszyć chorobę i tym samym poprawić stan osoby na nią cierpiącej. Przewlekłe zapalenie jelita grubego najczęściej dotyka osoby dorosłe – gdy borykają się z nią dzieci lub osoby starsze, może być to dla nich niebezpieczne. Większość przypadków wymaga leczenia, jednak choroba ma dobre rokowania – aż 90% osób chorych jest w pełni zdolnych do pracy (nie uwzględniając pierwszego roku leczenia). Co to jest przewlekłe zapalenie jelita grubego? Przewlekłe zapalenie jelita grubego to stan chorobowy, który, w przeciwieństwie do swojej ostrej formy, jest powolny, długotrwały i postępujący z upływem czasu. Nierzadko zdarza się, że jest to choroba nawracająca mimo wyleczenia. Zapalenie może mieć dwa rodzaje. Wyróżnia się niedokrwienne zapalenie jelita grubego, które ma silny związek z miażdżycą. Wynika z tworzenia się blaszek miażdżycowych w tętnicach, które utrudniają dopływ krwi do ścian jelita grubego. Tego typu przewlekłe zapalenie jelita leczone jest antybiotykami i z reguły nie daje powikłań. Innym rodzajem choroby jest mikroskopowe zapalenie jelita grubego, które występuje znacznie rzadziej i najczęściej u osób po 60 roku życia. Niestety zarówno jego przyczyna, jak i rokowanie oraz przebieg nie są do końca znane. Leczony jest farmaceutykami przeciwzapalnymi, lekami przeciwbiegunkowymi i antybiotykami. Do przewlekłej formy tej choroby zalicza się także wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Jest to stan chorobowy dotykający osoby w przedziale wiekowym 20–40 lat. Przyczyn jego powstawania jest kilka i zalicza się do nich czynniki genetyczne, środowiskowe i immunologiczne. Mogą go wywoływać także leki, stres i zakażenia. Innym przewlekłym zapaleniem może być choroba Leśniowskiego-Crohna, która, w przeciwieństwie do wcześniejszych zapaleń, oprócz jelita grubego, może dotyczyć każdego fragmentu układu pokarmowego – od jamy ustnej do odbytu. Przewlekłe zapalenie jelita grubego – objawy Objawy przewlekłego zapalenia jelita grubego mogą być różne i zależne od typu schorzenia. W niedokrwiennym zapaleniu występują przede wszystkim ból brzucha i krew w kale. Z kolei w mikroskopowym pojawiają się wodniste biegunki (bez odwodnienia), wzdęcia i utrata masy ciała (ok. 5 kg). We wrzodziejącym typie zapalenia osoba chora boryka się z krwistymi biegunkami. Ponadto występuje ból brzucha, gorączka, osłabienie perystaltyki jelit i ogólne osłabienie organizmu. Z kolei u osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna głównymi oznakami są biegunka i ból brzucha. Przewlekłe zapalenie jelita grubego daje objawy, które nie są charakterystyczne, dlatego też diagnostyka i rozpoznanie nie są proste i mogą wymagać wykonania wielu specjalistycznych badań. Zobacz film: Jak zbudowany jest układ pokarmowy? Źródło: 36,6 Przewlekłe zapalenie jelita grubego – jaką dietę należy stosować? Dieta podczas przewlekłego zapalenia jelita grubego odgrywa bardzo ważną rolę – to od niej w dużej mierze zależą przebieg, rokowania, a także czas leczenia i samopoczucie osoby borykającej się z tą chorobą. Istotną kwestią jest również to, że nierzadko taka dieta jest wyborem na całe życie, a nie tylko na czas leczenia. Najczęściej dieta na przewlekłe zapalenie jelita grubego jest lekkostrawna i o niskiej zawartości błonnika. Ważne jest również wykluczenie produktów powodujących zapalenie – mogą to być nabiał, rośliny strączkowe, pszenica czy orzechy. Dieta powinna obfitować w produkty nieprzetworzone, bogate w witaminy i mikroskładniki. Należy dbać o to, aby jelita były oczyszczane, czyli nie spożywać produktów, które mogą w nich zalegać i fermentować (np. czerwonego mięsa). Warto również pamiętać, że także sposób przygotowania posiłków jest nie bez znaczenia – smażone na głębokim tłuszczu czy pieczone dania nie będą pozytywnie wpływały na organizm z zapaleniem jelita grubego. Oprócz tego bardzo ważne jest także właściwe nawodnienie, gdyż objawy mogą odwodnić organizm, a tym samym wpłynąć niekorzystnie na jego funkcjonowanie. Zbilansowana dieta jest podstawą uzupełnienia powstałych, np. podczas biegunki, niedoborów. Leczenie przewlekłego zapalenia jelita grubego Oprócz dietoterapii podczas leczenia przewlekłego zapalenia jelita grubego wdrożone zostaje także leczenie farmakologiczne. Najczęściej są to antybiotyki, które usuwają bakteryjną lub toksyczną przyczynę. Jeśli jednak zapalenie jest nieswoiste, to należy wdrożyć długotrwałe leczenie przeciwzapalne – najczęściej są to leki, takie jak: kortykosteroidy, niesteroidowe leki zapalne i leki immunosupresyjne. Ponadto należy wyeliminować ewentualne czynniki powstawania choroby, tj. stres, zakażenia itp. Niestety leczenie przy tym schorzeniu nie jest obojętne dla organizmu i bardzo często wiąże się z powikłaniami. Może dojść np. do: perforacji jelita, krwotoku, polipowatości, raka jelita grubego lub jego zwężenia. Bibliografia: 1. Beata Kosińska, Diagnostyka laboratoryjna nieswoistych zapaleń jelit

przewlekłe zapalenie jelita grubego forum